niedziela, 21 kwietnia 2013

Po przerwie czas na kolejną....

Widzę, że pod nowymi postami są już komentarze, więc biorę się za pisania kolejnego rozdziału. Niestety w tym tygodniu mam sporo nauki, więc pojawi się on najwcześniej w środę. Mam nadzieję, że się spodoba. :)

xx

środa, 10 kwietnia 2013

Prośba :)

Widzę, że pod nowym (krótkim, ale jednak) rozdziałem nie pojawił się żaden komentarz, w przeciwieństwie do poprzednich postów. Tak więc nie opublikuję kolejnego rozdziału, dopóki pod poprzednim nie pojawi się przynajmniej 1 komentarz (ohhh, ten szantaż :>).

xx

niedziela, 7 kwietnia 2013

Rozdział 18

(Nadal) oczami Sally:

Ujrzałyśmy piątkę dobrze znanych nam chłopaków, mianowicie Harry'ego, Liama, Louisa, Nialla oraz Zayna. Wygłupiali się, jedząc żelki Haribo. Na dźwięk otwieranych drzwi wszyscy odwrócili się w ich stronę. Nie byli zaskoczeni naszym przybyciem, jedynie mój chłopak zrobił wielkie oczy. 
- Nie powiedzieliście mi, że dziewczyny tu przyjdą. - powiedział oskarżycielskim tonem, zwracając się do reszty zespołu. 
- Niespodzianka, kochanie ty moje! - wykrzyknął Louis. Szybko podbiegł do Harry'ego i pocałował go w policzek. Ten tylko speszony opuścił głowę, ale uśmiechnął się pod nosem. Po chwili podszedł do mnie.
- Hej. - uśmiechnęłam się, całując go w usta.
- Cześć. Pierwszy raz jesteś na naszym koncercie, prawda? - spytał, po czym objął mnie w pasie. 
- Tak. Nie mogę się doczekać. - odparłam.

Rozmawialiśmy jeszcze chwilę. Niestety, a może raczej "stety" chłopacy musieli zacząć już koncert. Mieli stanąć za wielką kurtyną i zacząć śpiewać. Wtedy ktoś (nie pytałam kto) podniesie ją do góry, a One Direction wyjdą na scenę.
Wszyscy skierowaliśmy się za wcześniej wymieniony przedmiot. Zespół ustawił się w odpowiedniej kolejności, czekając na znak, by zacząć śpiewać. 
Kilka sekund później takowy znak dał im ten sam mężczyzna, który (jak się domyśliłam) miał podnieść kurtynę. Razem z Dani szybko podbiegłyśmy do Nialla oraz Harry'ego, który śpiewał już pierwszą zwrotkę. Właśnie całowałam go w szyję, gdy nagle kurtyna uniosła się. W jednej chwili ujrzałam tysiące piszczących fanek w koszulkach zespołu. Większość umilkła, gdy zobaczyła mnie i Dani. Obie stałyśmy jak wryte. To nie miało tak wyglądać! - pomyślałam w panice. Na szczęście Louis zawsze umie wybrnąć z takich sytuacji. Teraz również bardzo się przydał.
- No więc poznałyście już dziewczyny naszych dwóch kochasiów. Najwyraźniej nie mogli się doczekać, by je zobaczyć (ohhh, to uzależnienie) - wszyscy wybuchli śmiechem - Teraz zapraszamy na koncert. A, i jakby ktoś się pytał, nie zdarzyło się nic nadzwyczajnego. - puścił oczko do widowni.

Oczami Dani:

Szybko zeszłyśmy ze sceny. Miałyśmy rumieńcie na policzkach, po ciele spływał pot. Zdecydowanie nie była to dobra reakcja na spotkanie "z tłumem".

Byłyśmy niezmiernie wdzięczne Lou, że zamienił to w żart. Bałyśmy się, że za to, co przed chwilą zaszło, fanki znielubią nas. Na szczęście tak się nie stało. One są niesamowite, naprawdę.

Biegnąc na zaczęty już koncert, przypadkowo usłyszałyśmy rozmowę. Po cichu podeszłyśmy do drzwi, chociaż nie powinnyśmy tego robić.
- Nie interesuje mnie, że to był wypadek! One nie mają prawa wchodzić za kulisy, a tym bardziej na scenę i trzeba im to uświadomić! - krzyczał jakiś mężczyzna
- Zrozum, że powiem im to, jak tylko je zobaczę. Na razie nie ma powodu do paniki. To był wypadek, na pewno się nie powtórzy. - odpowiedział drugi człowiek
Dalej już nie słuchałyśmy. Pobiegłyśmy dalej, aż po chwili trafiłyśmy na koncert. Na ten czas zapomniałyśmy o poprzednich zdarzeniach.

...

-------------------------------------------------
Pomysł na rozdział - Magda (http://lovely-world-love-laxnes.blogspot.com/). KC <33

Przepraszam, że taki krótki i ogólnie nudny. 

AStyless
xx

środa, 3 kwietnia 2013

Rozdział 17

(Nadal) oczami Sally:

Następnego dnia obudziłam się z przekonaniem, że dzisiaj stanie się coś wyjątkowego. W bardzo dobrym humorze poszłam się umyć, ubrałam się tak (patrz na dół) i zeszłam na śniadanie.
Przy stole w kuchni siedzieli już rodzice. Rozmawiali ze sobą przyciszonymi głosami.
- Powiedzmy jej teraz. Nadarzyła się idealna okazja, później możemy nie mieć już czasu, a to już dzisiaj. - usłyszałam część rozmowy. Zaczęłam się zastanawiać, o co chodzi.
- Hej. O czym rozmawiacie? - spytałam, nakładając na talerz parującą jajecznicę.
Rodzice spojrzeli po sobie, cały czas milcząc. Wreszcie odezwała się mama.
- Kochanie, mamy dla ciebie niespodziankę. Wiesz, że dziś w Londynie jest koncert twojego ulubionego zespołu, prawda? - wiedziałam o tym od dawna. Chciałam nawet kupić bilety, niestety nie zdążyłam. 
- Tak, wiem. Ale przejdź do sedna.
- No więc razem z ojcem postanowiliśmy, że w tajemnicy przed tobą, w formie prezentu za przeprowadzkę...kupimy ci bilety na to wydarzenie. Udało nam się, więc dzisiaj razem z Dani idziecie tam! - wykrzyknęła.
Nie mogłam uwierzyć w to, co usłyszałam. Może nie powinno tak być, bo przecież znam One Direction, wiec taki koncert nie będzie okazją do pierwszego spotkania z nimi, porozmawiania i tak dalej, ale jednak. Zaczęłam skakać jak szalona i piszczeć. Po chwili, gdy już się uspokoiłam, zadałam pytanie, które w tym momencie przyszło mi do głowy.
- Czy Dani o tym wie? - zapytałam.
- Tak, planowała niespodziankę razem z nami. - odpowiedziała mama, uśmiechając się.
Postanowiłam nie dzwonić do Harry'ego, by powiadomić go o takim obrocie spraw. Niech dla niego to też będzie niespodzianka, rodzaj prezentu. - pomyślałam.

Szybko zjadłam śniadanie i poszłam odwiedzić Dani. Na mój widok dziewczyna uśmiechnęła się promiennie.
- Powiedzieli ci już? - spytała.
- Tak. Żebyś tylko widziała moją minę....A tak w ogóle, skąd się wziął taki pomysł? - odparłam.
- Twoi rodzice to wymyślili. Widzieli, jak polubiłaś to miejsce, więc raczej nie powinni kupować ci żadnego prezentu w formie przeprosin za tą przeprowadzkę, ale z drugiej strony musiałaś zostawić wszystkich starych przyjaciół, wszystkie znane ci miejsca, więc postanowili, że zrobią taki wyjątek. Akurat ruszyła sprzedaż biletów. Wtedy zadzwonili do mnie (od razu mówię, że numeru szukali w twojej komórce), wytłumaczyli o co chodzi, a ja dałam się wciągnąć. I to tyle. 
Spędziłyśmy ze sobą jeszcze kilka godzin, rozmyślając o czekającym nas koncercie. Myślałyśmy, że może chłopacy zaproszą nas na scenę, przedstawią innym fankom czy coś, ale to były tylko idiotyczne marzenia. Byłyśmy prawie pewne, że nie mogą tego zrobić. 
Po kolejnych kilkunastu minutach pożegnałyśmy się, by za niecałe 4-5 godzin znów się spotkać.

Po wejściu do domu od razu udałam się na górę, by przyszykować strój na wieczór. Niedługo potem był już gotowy (patrz na dół).
Wyszłam na spotkanie z Dani (oczywiście razem szłyśmy na koncert). Dziewczyna stała już przed moim domem. W ręku trzymała ogromny plakat z kolorowym napisem "We love you! :)". 
- Jej, mogłaś mi powiedzieć, że robisz plakat. Pomogłabym. - powiedziałam zaskoczona.
- Wiem, ale to w pewnym sensie kolejna niespodzianka. Jakby nie patrzeć, zrobienie tego nie było zbyt trudne, nawet jak na taką idiotkę, jak ja - zaśmiała się - więc nie potrzebowałam pomocy przy tworzeniu tego arcydzieła. 

Skierowałyśmy się w kierunku areny, w której miał odbyć się koncert. Na miejscu zobaczyłyśmy mnóstwo piszczących i płaczących, ale szczęśliwych fanek cieszących się na spotkanie One Direction. Nie do wiary, że kiedyś byłyśmy takie same, nie znałyśmy chłopaków. A teraz? Wszystko jest do góry nogami, naprawdę trudno mi w to uwierzyć.
Gdy byłyśmy już w środku, Dani wzięła mnie pod rękę i zaprowadziła w głąb budynku.
- Dokąd idziemy? - musiałam się wydrzeć, by przekrzyczeć tłum.
- Zobaczysz. - uśmiechnęła się.
Chwilę później zatrzymałyśmy się przed drzwiami, na których widniał napis "ONE DIRECTION". Moja przyjaciółka otworzyła je i weszła do środka. Postąpiłam tak samo.

natal999


xx






sobota, 30 marca 2013

Rozdział 16

Oczami Harry'ego:

W taki sposób spędziliśmy kilkanaście kolejnych dni. Zaczęliśmy próby do trasy koncertowej, ale to nie przeszkadzało nam spotykać się z dziewczynami. Pewnego dnia postanowiłem, że nie mogę tego dłużej ukrywać. Podszedłem do Louisa i objąłem go w pasie. 
- Słuchaj...Przemyślałem kilka spraw. Sądzę, że lepiej będzie, jeśli się ujawnimy. Nie przed całym światem, jeszcze nie. Na razie chcę, żeby chociaż Sally o nas wiedziała. Nienawidzę siebie za to, że od kilku tygodni cały czas w pewnym sensie ją okłamuję. Tak dłużej nie może być. Więc jak będzie, zgadzasz się, kocie? - powiedziałem jednym tchem.
- Wiem, też o tym myślałem. - westchnął. - Rozumiem, chyba możemy to zrobić. Ale tylko i wyłącznie przed twoją dziewczyną, ok? Żeby nawet Dani tego nie wiedziała.
- Jezu, dziękuję. Jesteś wielki. - cmoknąłem go w policzek.
- Ej, ale dalej będziemy mogli się całować, przytulać i tak dalej, prawda? - spytał Lou.
- Hah, pewnie. - uśmiechnąłem się.

Oczami Sally:

Usłyszałam dzwonek mojego telefonu. Wyjęłam go z kieszeni spodni i spojrzałam na wyświetlacz. Harry. Odebrałam połączenie.
- Hej, możesz się teraz spotkać? - usłyszałam pytanie.
- Witam, witam. Hm, chyba tak. Gdzie, kiedy? - odpowiedziałam.
- Najlepiej jak najszybciej, u mnie. Przyjadę po ciebie za dwadzieścia minut.
- Ok, to na razie. - pożegnałam się.

Ubrałam się tak (patrz na dół), powiadomiłam rodziców, dokąd idę, po czym wyszłam na zewnątrz.






<--------- Stylizacja nie jest stworzona na potrzeby bloga, więc wyobraź sobie, że zamiast botków (workerów?) widzisz czarne Conversy. :)









Przed domem stał już Loczek. Nonszalancko oparty o swój samochód, uśmiechnięty jak zawsze.
- Witam po raz kolejny. - pocałowałam go na przywitanie.
- Hej. Przygotowałem dla ciebie coś specjalnego. - uśmiechnął się chytrze.
- W takim razie nie mogę się doczekać.
Zanim się obejrzałam, byliśmy już na miejscu. Wyszliśmy z samochodu i od razu skierowaliśmy się do drzwi wejściowych, unikając kontaktu z kilkoma fotografami.

Po wejściu do środka dosłownie wpadłam na Louisa. Chłopak uśmiechnął się przepraszająco.
- Em, sorry. A tak w ogóle to cześć. - powiedział.
- No hej. Harry nie mówił mi, że ma gościa.
- Wiesz...Właśnie to jest ta niespodzianka. - skierowaliśmy się do salonu.
- Co? Nie rozumiem. Przecież widziałam się już z tobą nie raz. - odparłam zaskoczona.
- Poczekaj chwilę, zaraz wszystko wyjaśnimy. - wtrącił się mój chłopak.
- Ej, ej. - coś zaczęło mi świtać - Mam takie głupie, niedorzeczne pytanie. Czy wy przypadkiem nie jesteście parą, a teraz chcecie mi to ogłosić? Od dawna jestem fanką Larry'ego, więc to nie byłoby wcale tak źle.
- Haroldzie, masz bystrą dziewczynę. - zaśmiał się Louis. - No tak, o to nam chodzi. Ale może ja nie będę tutaj na razie nic mówił i oddam głos Harry'emu, by ci to wszystko wyjaśnił.

Spojrzałam na niego. Był wyraźnie zakłopotany. Wlepił wzrok w podłogę, nie odzywał się, lecz po chwili usłyszałam wręcz wyszeptane te oto słowa:
- Tak, masz rację, ja i Louis jesteśmy parą. Od czasów X-Factora, czyli mniej więcej dwa lata. Skoro jesteś naszą fanką, to raczej wiesz, dlaczego nie mogliśmy się ujawnić, więc nie będę tego tłumaczył.- zaczął mówić pewniej - Ale to nie jest tak, iż chodzę z tobą tylko dlatego, że możesz mi zastąpić Lou. Trudno to wyjaśnić...Powiedziałbym raczej tak: Kocham cię tak tak samo mocno, co Louisa. I wiem, że nigdy nie wezmę z nim ślubu, nie będziemy zaręczeni i tak dalej - teraz to nierealne, zresztą wcześniej raczej też takie było. Więc oficjalnie chodzę z tobą i tylko z tobą, ale tak naprawdę spotykam i będę się spotykać również z Louisem. Mam nadzieję, że nie przeszkadza ci to. - spojrzał mi w oczy.
- Jejku...Nie wiem, co powiedzieć. Oczywiście, że mi to nie przeszkadza, jestem wręcz zachwycona. Jak sami już wiecie, jestem i zawsze będę Larry Shipper, więc to...to jest dla mnie jak spełnienie najbardziej nierealnych marzeń. - uśmiechnęłam się promiennie.

Następne kilka godzin spędziliśmy na oglądaniu filmów, rozmawianiu oraz wygłupianiu się. Zdecydowanie był to jeden z najlepszych dni w moim życiu.

Jasta



xx



środa, 27 marca 2013

Rozdział 15

(Nadal) oczami Dani:

Niall zaczął mówić.
- Hej kochani. Jest dziś ze mną dziewczyna, którą znam od niedawna, lecz już coś dla mnie znaczy - Dani Cox. Nie chcę owijać w bawełnę, więc powiem to od razu. A więc.....Ja i Dani jesteśmy parą. Wiem, że duża część was nie przyjmie tego dobrze, ale proszę, byście nie dokuczali mojej dziewczynie. Nie chcę widzieć żadnych hejtów pod jej zdjęciami, wpisami i tak dalej. Jeśli będzie inaczej, to robię sobie przerwę od Twittera. - zagroził, po czym przemawiał dalej - Na koniec dodam tylko, że będzie nam bardzo miło, jeśli podejdziecie optymistycznie do tej sprawy. W takim momencie wyświadczycie nam wielką przysługę. Nie pozostaje nam nic innego, jak pożegnać się. - Oboje uśmiechnęliśmy się, pomachaliśmy do kamerki, a po chwili blondyn zakończył video.
I co, nie było tak źle, prawda? - zapytał.
- Było ok, nawet bardzo. Dzięki, że wspomniałeś o hejtach. Nie przejmuję się zbytnio nimi, ale wolę w ogóle nie mieć z nimi do czynienia. 
Po chwili Niall wszedł na YouTube, by zobaczyć komentarze pod naszym filmikiem. Większość była pozytywna, typu "Fajnie, że jesteście razem", "Mam nadzieję, że jesteście szczęśliwi", lecz zdarzyło się też kilka krytycznych uwag.
- Trudno, wszystkim nie dogodzisz. - zaśmiałam się.
Postanowiliśmy obejrzeć drugi film. Tym razem wybraliśmy "Teda". 
Usiadłam koło mojego chłopaka, który od razu objął mnie ramieniem. Trwaliśmy tak przez pół filmu, czyli do momentu, w którym usnęliśmy, wtuleni w siebie.

Oczami Sally:

Zaparkowaliśmy przed już dobrze znanym mi miejscem, mianowicie domem Harry'ego. Chłopak wysiadł z samochodu, obszedł go, po czym otworzył mi drzwi.
- Dzięki. - jak zwykle zarumieniłam się.
Weszliśmy do środka. Tam zdjęliśmy buty oraz kurtki i skierowaliśmy się do pokoju Loczka. Usiadł na łóżku, odpalając przy tym laptopa ustawionego na stoliku nocnym. Ja położyłam się z głową na jego kolanach.
- Wow, patrz. - odezwał się po chwili, kierując urządzenie w moją stronę. Na ekranie ujrzałam filmik Nialla. Obok niego siedziała moja przyjaciółka. Blondyn zaczął mówić o ich związku. Nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Ujawnili się, naprawdę to zrobili! Musiałam zadzwonić do Dani, by jej pogratulować. Szybko chwyciłam telefon i wybrałam odpowiedni numer.
- O mój Boże, zrobiliście to! Gratulacje, gratulacje, gratulacje! Nawet nie wiesz, jak się cieszę. - wykrzyczałam do słuchawki.
- Hahaha, tak. Wiesz, myślałam, że fani gorzej to przyjmą. A jest nieźle. - usłyszałam odpowiedź.
Zaczęłyśmy się przekrzykiwać, mówiłyśmy jedna przez drugą. Musiało być to bardzo komiczne, ponieważ widząc (oraz słysząc) całą scenę, Harry zaczął się histeryczne śmiać. Po chwili turlał się już po podłodze.
- Chyba muszę kończyć. Mój kochany Loczuś zaraz dostanie zawału. - zachichotałam i zakończyłam rozmowę.
Prędko rzuciłam się na chłopaka. Teraz oboje tarzaliśmy się po podłodze, łaskocząc się, śmiejąc przy tym wniebogłosy. Chwilę później przestaliśmy to robić. Po prostu leżeliśmy i patrzyliśmy sobie głęboko w oczy.
- Kocham cię - zamruczał mi do ucha Harold.
- Ja ciebie też - zaśmiałam się cicho.

Oczami Nialla:

Obudziłem się na podłodze w salonie. Obok mnie leżała Dani, z tą różnicą, że ona spała na kanapie. Wyglądała tak słodko. Przyglądałem się jej przez kilka minut, po czym skierowałem się do kuchni, by zrobić dla nas śniadanie. Wybrałem naleśniki z czekoladą. Pół godziny później były już gotowe. Właśnie miałem zanieść je mojej dziewczynie, gdy usłyszałem za sobą jej głos.
- Hej, co tam przyrządzasz? - spytała.
- Coś specjalnego dla mojej księżniczki. - odpowiedziałem.
- Czyli, jak rozumiem, niespodzianka? W takim razie nie podglądam. - zaśmiała się pod nosem.

Oczami Dani:

Skierowałam się do salonu. Usiadłam na kanapie, czekając, aż przyjdzie Niall. Nie trwało to długo, ponieważ dosłownie kilka sekund później wszedł do pomieszczenia. Niósł talerze z naleśnikami oblanymi czekoladą.
 - Jakiego ja mam wspaniałego chłopaka - pomyślałam na głos.
- Hah, dla ciebie wszystko - rzekł, całując mnie w czoło.
Mniej więcej o godzinie 11 usłyszałam kawałek piosenki "My Life Would Suck Without You" (Kelly Clarkson) ustawionej jako dzwonek w mojej komórce. Szybko odebrałam połączenie. Dzwoniła moja mama. Powiedziała, że powinnam już wracać do domu, szczególnie, że nie było mnie tam całą noc. Odpowiedziałam, że niedługo będę i zakończyłam rozmowę. Przekazałam wiadomość Horanowi, który uparł się zawieźć mnie do domu. Jak powiedział, tak zrobił. Kilkanaście minut później byliśmy na miejscu. Wysiadłam z samochodu, a za mną Niall.
- Będę tęsknił - wyszeptał z miną małego szczeniaka.
- Ja też. Ale jeszcze się dziś zobaczymy. Jeśli nie w realu, to na Skypie. - odpowiedziałam.
- Będę pamiętał.
Wziął mnie za ręce, okręcił dookoła siebie i czule pocałował. Odwzajemniłam mu się tym samym. Po tych kilku pocałunkach ostatecznie pożegnaliśmy się.

avien

avien

------------------------------------------------
Do dupy, ja wiem. Teraz mam przerwę świąteczną, więc będę pisać trochę więcej. Poza tym wena wróciła - nareszcie! :)

xx

niedziela, 24 marca 2013

Rozdział 14

Oczami Dani:

Wnętrze było duże. Na ścianach wisiało mnóstwo plakatów i zdjęć. Śmierdziało w nim chemikaliami.
Spojrzałam na moją przyjaciółkę, która coraz mocniej ściskała moje ramię. Szukała wzrokiem Harry'ego. Po chwili znalazła. Leżał w kącie pomieszczenia. Podeszłyśmy bliżej. Z odległości, w jakiej się znalazłyśmy tatuaż wyglądał niesamowicie. Był właśnie kończony. Mnie od razu się spodobał, a Sally wręcz przeciwnie. Widziałam to po jej minie. Usta miała zaciśnięte, do oczu powoli napływały jej łzy.
- Ej, no bez przesady. Wiem, co o tym wszystkim sądzisz, ale to jeszcze nie powód do płaczu. Sądzę, że powinnaś mu wybaczyć, jeżeli w ogóle masz co - uśmiechnęłam się.
- Problem w tym, że nie mam pojęcia, czy powinnam. Wiem, to dziwnie brzmi.
- Hah, zgadzam się. Ale pomyśl o tym, bo na prawdę nie ma się czym przejmować.
- Nie no, niby masz rację. Nie kocham go za to, jak wygląda, ale za to, jaki jest, więc ten tatuaż nie ma chyba znaczenia  - przytaknęła po chwili.
- No widzisz. I z głowy.
Dopiero wtedy całą grupę (Niall, Liam, Louis oraz Zayn już do nas doszli) zauważył Harold.
- Hej. I jak? - wyszczerzył się.
- Jezu, jak usłyszałam, że robisz sobie taki tatuaż, to prawie zemdlałam. Ale teraz tak patrzę i dochodzę do wniosku, że on jest zarąbisty. - pierwsza odezwała się Sally.
- W takim razie bardzo się cieszę - odpowiedział chłopak.
Chwilę później wszyscy wyszliśmy na zewnątrz.

Oczami Sally:

Przed wejściem do salonu tatuażu stało mnóstwo fotografów. Co kilka sekund błyskały flesze, rozlegały się pytanie i piski fanek. Tym razem zniosłam to lepiej, niż na gali, ale świetnie również nie było. Uczepiłam się ramienia Harry'ego, drugą rękę splotłam z dłonią mojej przyjaciółki. Tak doszliśmy do Nando's, gdzie nasz kochany Niallerek musiał zaspokoić głód. Usiedliśmy przy stoliku znajdującym się głęboko w sali, by nikt nas nie zauważył. Niestety po chwili w rozmowie przeszkodziły nam dwie fanki. Obie patrzyły na mnie jak na kosmitkę. Muszę przyznać, że nie było to miłe.
Dziewczyny rzuciły się na chłopaków, omijając mnie szerokim łukiem.
- Przesuń się, kurwa. Nie widzisz, że chcemy sobie zrobić zdjęcie z One Direction, bez ciebie? Spieprzaj stąd.  - powiedziała jedna z nich, kładąc nacisk na ostatnie słowa.
- Rozumiem, że niezbyt przypadłam wam do gustu, ale nie musicie tak mnie traktować. - odpowiedziałam najspokojniej, jak umiałam.
Jestem osobą nieśmiałą, całkowitym przeciwieństwem bezczelnej Dani, więc nie mam pojęcia, jak zdołałam to zrobić. Wtedy wtrąciła się druga z dziewczyn. Jej słowa skierowane były do mojej przyjaciółki.
- A ty, co się tak gapisz? - zapytała.
- Nie lubicie, może wręcz nienawidzicie Sally, bo chodzi z Harrym. A ja? Co sądzicie o mnie? - Takie zachowanie było do niej podobne. Zawsze musiała mieć ostatnie słowo.
- Ty przynajmniej nie chodzisz z żadnym z nich - obie prychnęły. Nawet nie wiedziały, jak bardzo się mylą.
- Chodzę z Niallem. - Dani uśmiechnęła się.
"Fankom" opadły szczęki. Najwyraźniej nie wiedziały, co mogą na to powiedzieć, ponieważ szybko skierowały się do wyjścia. Po chwili już ich nie było.
- Tak, witajcie w naszym świecie. Przyzwyczaicie się. - usłyszałyśmy głos Zayna.
- Emm, dzięki. Mamy nadzieję.
Reszta dnia upłynęła nam bez podobnych rewelacji. Około godziny osiemnastej zaczęliśmy się żegnać. Ustaliliśmy, że ja pojadę do Harry'ego, a Dani do Nialla. Reszta miała wrócić do siebie.

Oczami Dani:

Pierwszy raz miałam okazję przebywać w domu Horana, więc byłam lekko zdenerwowana, ale bardziej podekscytowana. Gdy zaparkowaliśmy przed jednopiętrowym budynkiem, szybko rozpięłam pasy, wysiadłam z samochodu i ruszyłam za chłopakiem do wejścia. W środku było tak, jak się spodziewałam. Na podłodze leżały porozrzucane ubrania oraz opakowania po jedzeniu, a stół przyozdabiały kupki z niedopitą herbatą. Nie przeszkadzało mi to ani trochę.
- Przepraszam za taki bałagan. Nie wiedziałem, że będę miał gościa. - Niall uśmiechnął się przepraszająco.
- Hah, spoko. Wierz mi, widziałam większy bałagan. - odpowiedziałam, po czym lekko cmoknęłam go w usta.
Zdecydowaliśmy, że obejrzymy film. Wybraliśmy komedię, "Kac Vegas". Jednak nie skupialiśmy się na nim. Przez cały czas rozmawialiśmy, głównie o naszej przeszłości i związku. Oficjalnie nie byliśmy razem, a zaczęło przeszkadzać nam, że nie możemy chwycić się ze ręce lub pocałować na oczach paparazzich. Dyskusje na ten temat zajęły nam wiele czasu, ale wreszcie ustaliliśmy, że teraz, u mojego chłopaka, nagramy filmik, w którym wszystko ujawnimy. Tak też zrobiliśmy. Chwilę później oboje siedzieliśmy przed laptopem.
- Jak na mnie to dziwne, ale denerwuję się. - powiedziałam zawstydzona, spuszczając lekko głowę.
- Wiem, ja też. Ale będzie dobrze, nie martw się. - wziął mnie za rękę i włączył kamerkę.

sunbitess



-------------------------------------------------
 Guess this means you're sorry
You're standing at my door
Guess this means you take back
All You said before
Like how much you wanted
Anyone but me
Said you'd never come back
But here you are again

Cuz we belong together now
Forever united here somehow
You got a piece of me
And honestly
My life would suck without you

Maybe I was stupid for telling you goodbye
Maybe I was wrong for tryin' to pick a fight
I know that I've got issues
But you're pretty messed up too
Either way, I found out I'm nothing without you

Cuz we belong together now
Forever united here somehow
You got a piece of me
And honestly
My life would suck without you

Being with you is so dysfunctional
I really shouldn't miss you, but I can't let you go
Oh yeah

Cuz we belong together now
Forever united here somehow
You got a piece of me
And honestly
My life would suck without you

Nawet nie wiecie, jaka jestem na siebie zła. Przez tyle dni nic nie dodawałam, a teraz wyszło mi takie krótkie gówno... Nie mogę doczekać się przerwy świątecznej. :>

xx

czwartek, 21 marca 2013

niedziela, 17 marca 2013

Rozdział 13

(Nadal) oczami Sally:

Ostatni raz obejrzałam się za Harrym i stanęłam przed domem. Zadzwoniłam do drzwi. Nic, zero reakcji. Zrobiłam to samo drugi, trzeci raz. Nadal żadnej odpowiedzi. Najwyraźniej rodziców znów nie ma - pomyślałam rozgoryczona. Wyjęłam klucze z torebki, otworzyłam drzwi. Od razu skierowałam się do kuchni. Jeśli zostawili mi jakąś wiadomość, to powinna być właśnie tam. I była. Kolejna mała karteczka.
"Niestety znów wypadło nam coś ważnego. Teraz musieliśmy pojechać aż do Glasgow. Przepraszamy, że informujemy Cię o tym w takich okolicznościach, ale to stało się tak niespodziewanie... Wrócimy najpóźniej za 2 dni, czyli 20 lipca.
Całuski przesyłają  mama i tata." - głosił napis na niej.
Po przeczytaniu treści karteczki udałam się na górę. Przeprałam się w normalniejsze rzeczy i włączyłam komputer. Weszłam na Skype'a. Nikt z One Direction nie był dostępny, ale chwilę później zadzwoniła do mnie Dani. Rozmawiałyśmy prawie półtorej godziny. Wymieniałyśmy się naszymi zdjęciami, gadałyśmy o chłopakach, ubraniach oraz innych typowo damskich sprawach.

Zdjęcia:

Dani


Ja
avien

avien


Wreszcie postanowiłyśmy, że wybierzemy się na sesję zdjęciową. Pogoda nadal była wspaniała, wręcz idealna do zdjęć. Umówiłyśmy się na godzinę 12:15. Szybko wyłączyłam laptopa i skierowałam się w stronę szafy, by wybrać odpowiednie ubrania. Postanowiłam, że ubiorę się tak (patrz na dół).
Byłam gotowa w samą porę. Wyszłam na zewnątrz w tym samym momencie, co moja przyjaciółka. Przywitałyśmy się kolejny raz tego dnia, po czym skierowałyśmy w kierunku boiska szkolnego. Zdecydowałyśmy, że pierwsza sesja odbędzie się właśnie tam.  Zapomniałam wspomnieć, że Dani ubrała się tak (patrz na dół).
Zdjęcia wyszły świetnie, w dodatku bawiłyśmy się wspaniale. Zero chłopaków, zero ograniczeń. Jednak zabawa w gronie dziewczyn to nie to samo! Po kilku godzinach z powrotem skierowałyśmy się w kierunku naszych domów. Wtedy zadzwonił telefon Dani. Dziewczyna spojrzała na wyświetlacz, uśmiechnęła się pod nosem i przyłożyła urządzenie do ucha.
- Hej....Nie, jest ze mną.....No, możemy....To kiedy?.....Dobra......Ale szybko.......Ok, to na razie... - skończyła rozmowę.
- Kto to był? - spytałam.
- Niall. Pytał, czy mamy czas. Jesteśmy umówione z całym One Direction. Zaraz po nad przyjadą.
- Harry tez będzie? - pytanie bez sensu.
- Jak całe 1D, to całe, nie? - dała mi kuksańca w bok.
Przyjechali po krótkim czasie. Zayn, Louis, Liam oraz Niall. Bez mojego chłopaka.
- Ej, a gdzie Hazza?
- My też cieszymy się, że cię widzimy. - mruknął Lou. - Harry jest w salonie tatuażu. Będzie miał sporego motyla na torsie, odlot. Nie mówił ci?
- Słucham?! - Podobają mi się tatuaże, ale małe. Z wypowiedzi Tomlinsona wnioskuję, że ten nie będzie taki. W dodatku Loczek nie wspominał mi o swoich planach. Niby nie musi tego robić, ale wolałabym, żeby najpierw mnie uprzedził. Mam nadzieję, że (tatuaż) będzie dobrze wyglądał.
- Nie będę opowiadał. Właśnie do niego jedziemy, to sama zobaczysz. A teraz wsiadaj. Chyba, że mamy cię tu zostawić. - zaśmiał się chłopak.
Tak też zrobiłam. Na miejsce dojechaliśmy bardzo szybko. Pierwsza wysiadłam z samochodu, za mną Dani, a później cała reszta. Wzięłam przyjaciółkę pod rękę.
- Boję się, jak on będzie wyglądał z tym tatuażem. - szepnęłam.
- Założę się, że nawet, gdyby wyglądał paskudnie, nadal chodziłabyś z nim. Typowa fanka. - zaśmiała się.
- Em..No może masz rację.
Weszłyśmy do środka.


-----------------------------------------------------------------------------
Same bed, but it feels just a little bit bigger now
Our song on the radio, but it don't sound the same
When our friends talk about you all that it does is just tear me down
‘Cause my heart breaks a little when I hear your name
It all just sounds like oh, oh, ohh

Mmm, too young, too dumb to realize
That I should’ve bought you flowers and held your hand
Should’ve gave you all my hours when I had the chance
Take you to every party ‘cause all you wanted to do was dance
Now my baby’s dancing, but she's dancing with another man

My pride, my ego, my needs and my selfish ways
Caused a good strong woman like you to walk out my life
Now I never, never get to clean up the mess I made, oh
And it haunts me every time I close my eyes
It all just sounds like oh, oh, ohh

Mmm, too young, too dumb to realize
That I should’ve bought you flowers and held your hand
Should’ve gave you all my hours when I had the chance
Take you to every party ‘cause all you wanted to do was dance
Now my baby’s dancing, but she's dancing with another man

Although it hurts, I'll be the first to say that I was wrong
Oh, I know I'm probably much too late
To try and apologize for my mistakes
But I just want you to know
I hope he buys you flowers, I hope he holds your hand
Give you all his hours when he has the chance
Take you to every party ‘cause I remember how much you loved to dance
Do all the things I should’ve done when I was your man
Do all the things I should’ve done when I was your man



PS Następny będzie dłuższy, obiecuję. :)
xx

sobota, 16 marca 2013

Rozdział 12

(Nadal) oczami Sally:

Łzy momentalnie napłynęły mi do oczu. Nie zważając na nic, pędem wybiegłam z klubu. Nie wierzyłam własnym oczom. Jak on mógł mi zrobić coś takiego? Tata miał racje, to pieprzony kobieciarz. Tylko, w takim razie, dlaczego jego zdrada tak bolała? Przez kilka godzin błądziłam po ulicach miasta, aż usłyszałam krzyki Nialla.
- Tu jest! Chodźcie szybko! - wołał.
 Podbiegł do mnie pierwszy i otulił ramieniem.
- Już wszystko dobrze. Nie przejmuj się. On nie był ciebie wart. - zaczęłam łkać, opierając głowę na jego ramieniu. Po chwili dobiegła do nas reszta, z Dani na czele.
- Proszę, nie płacz przez tego chuja. To debil, nie przejmuj się nim.
Wszyscy mówili to samo. Czy według nich to jest takie łatwe?! Pstryk i już? Zapominasz o wszystkim?! Niestety coś takiego zdarza się tylko w bajkach. W gruncie rzeczy nie powinnam być na nich zła. Szukali mnie przez długi czas, musieli się nieźle zamartwiać, a teraz pocieszają mnie, są ze mną. Wspaniali ludzie. W przeciwieństwie do niego.

Przyjaciele zabrali mnie do domu Nialla. Razem postanowiliśmy, że w takim stanie nie powinnam pokazywać się rodzicom. Wysłałam im jedynie SMS-a, w którym poinformowałam o moich planach. Piętnaście minut później byliśmy już na miejscu. Z nikim nie rozmawiałam, tylko umyłam się, przebrałam w dresy pożyczone od Niallerka i położyłam się spać. Niestety nie mogłam zasnąć. Płakałam bardzo długo. Dopiero nad ranem udało mi się zdrzemnąć.

Oczami Harry'ego:

Obudziłem się na podłodze w domu Horana. Głowa bolała mnie jak cholera, nie mogłem nawet jej podnieść. Ostatnia scena z wczorajszego dnia, jaką sobie przypomniałem, to wejście do klubu. Dalej pustka. Chwilę później udało mi się wstać, lecz od razu padłem na kanapę. Byłem w kiepskim stanie. Dopiero teraz zauważyłem, że koło mnie siedzi reszta One Direction. Ze sposobu, w jakim na mnie patrzyli, wywnioskowałem, że musiało stać się coś złego.
- Heeeeeeej chłopaki. Co jeeest? - wybełkotałem
- To. - Powiedział Liam.
Odwrócił laptop, który trzymał na kolanach w moim kierunku. Ujrzałem zdjęcia z wczoraj, wykonane w klubie. Całowałem się na nich z Caroline Flack.
- Coooooooooooooooooo?! Kurwa, powiedzcie, że to sen! Nie, nie, nie, nie. To niemożliwe! - zacząłem się drzeć.
- Siedź cicho, obudzisz Sally. A właśnie, nawiasem mówiąc, złamałeś jej serce. Wyobraź sobie, co poczuła, gdy zobaczyła cię z tą... - Dalej nie słuchałem.
Niczym torpeda wybiegłem z salonu. Szukałem mojej (byłej?) dziewczyny w każdym pokoju. Wreszcie znalazłem. Miała mocno zaczerwienione oczy. Biedna, musiała tyle się przeze mnie wycierpieć. Przysięgam, że już nigdy nie wezmę alkoholu do ust.
Podszedłem do Sally. Wyglądała tak pięknie. Położyłem się koło niej i wpatrywałem w jej twarzyczkę. Po jakimś czasie zaczęła powoli otwierać oczy. Gdy mnie zobaczyła, pojawiły się w nich łzy. Chciałem coś powiedzieć, ale była pierwsza.
- Nie, nic nie mów. Rozumiem, że cię znudziłam. Mogłeś to tylko ogłosić w inny sposób. - widać, że ledwo powstrzymywała się od płaczu. Nie wytrzymała długo. Łzy zaczęły spływać strumieniami po policzkach. Posłuchałem się jej, nic nie powiedziałem, tylko mocno ją przytuliłem. Myślałem, że wyrwie się, ale nie. Chyba nie jest na mnie zła. Niesamowite, zważając na to, jak schrzaniłem wczorajszą noc. - pomyślałem.
- Kotku, proszę, nie płacz już. Przepraszam, naprawdę przepraszam. Nie wiem, co we mnie wstąpiło. Byłem pijany, nie panowałem nad sobą. Może w tym rzecz. Tak, czy tak, obiecuję, że to się już nigdy nie powtórzy. Wybaczasz mi? - Czasami mniej znaczy więcej.
- Ehh... Powinnam powiedzieć, że to nie jest takie łatwe. Ale ja nie potrafię. Kochałabym się nawet, gdybyś zabił człowieka. Zawsze, bez względu na wszystko. Więc wybaczam ci. - uśmiechnęła się przez łzy.
- Jesteś wspaniała. - wyszeptałem jej do ucha, po czym czule pocałowałem.

Oczami Sally:

Nie rozumiem siebie. On mnie zdradził, powinnam przecież być na niego zła! A ja od razu mu wybaczyłam. Z jednej strony jestem idiotką, z drugiej cieszę się, że mamy to już za sobą. Z trzeciej, chciałabym, by to już nigdy się nie powtórzyło. By Harry nigdy ze mną nie zerwał. Ale to raczej niemożliwe. Znam go od krótkiego czasu, ale czytałam o nim wiele. Prędzej czy później niestety znów się pokłócimy, to jest nieuniknione. Ale na razie nie chcę myśleć o tym, co będzie kiedyś.

Powoli wstałam z łóżka. Poszłam się umyć i przebrałam się we wczorajsze ubrania. Niestety nie miałam nic innego, a nie chciałam wychodzić w ciuchach blondyna. Zjadłam jeszcze u niego śniadanie, po czym zaczęłam zbierać się do domu. Podziękowałam za możliwość przenocowania, pożegnałam się z Louisem, Liamem, Zaynem oraz Niallem i ruszyłam do wyjścia. Oczywiście Dani wracała ze mną, a Harry nas odwoził. Zanim się obejrzałam, byliśmy już na miejscu. Moja przyjaciółka wysiadła, rzuciła "do zobaczenia", biegnąc do domu.
- Ciekawa jestem, czemu tak gna. - pomyślałam na głos.
- Zgaduję, że a) nie może się doczekać, by zadzwonić do Niallerka, b) chciała zostawić nas samych. - zaśmiał się mój chłopak.
- No tak, masz rację. Więc..... Do zobaczenia. - wysiadłam z samochodu.
- Ej, zaraz, czy tak masz zamiar się ze mną żegnać? - zrobił smutne oczka. Wyglądał przeuroczo.
- Awwww, przepraszam. - zbliżyłam się do niego, chciałam już pocałować, ale szybko cofnęłam się i pobiegłam do domu.
- No wiesz co?! Okropna jesteś. - usłyszałam za sobą śmiech Harry'ego.

-----------------------------------------------------------------
Lubię Taylor Swift sprzed dwóch lat. Back To December. <3

loveesickk



xx

piątek, 15 marca 2013

Rozdział 11

(Nadal) oczami Sally:
Kilka godzin później wszystko było już gotowe. Postanowiłam ubrać się tak (patrz na dół).
Zadzwoniłam do Dani, ona również miała już przygotowany każdy szczegół, począwszy od fryzury, kończąc na kolorze paznokci. Nie mogłyśmy się doczekać gali! Z jednej strony obie byłyśmy strasznie zestresowane (szczególnie ja), z drugiej szczęśliwe i podniecone. Tak, czy tak, równo o 19:20 przyjechali po nas chłopcy. Za kierownicą ogromnego, ośmioosobowego samochodu siedział ich ochroniarz, którego widziałyśmy pierwszy raz (Czy on przypadkiem nie powinien z nimi wszędzie chodzić?). Szybko pożegnałyśmy się z rodzicami, obiecałyśmy, że wrócimy przed pierwszą nad ranem i weszłyśmy do auta.
- W dupę. - rzekł Harold, widząc mnie w całej okazałości. Ja tylko się uśmiechnęłam, zawstydzona.

Droga na arenę, gdzie miała odbyć się uroczystość nie zajęła nam wiele czasu, tak więc o 19:55 byliśmy na miejscu. Wejście na czerwony dywan zaczynało się o 20:00, a sama gala o 21:00. Wszyscy wysiedliśmy z samochodu. Najpierw Zayn, Louis, Liam, następnie Dani z Niallem, kończąc na mnie oraz Harrym. Gdy zobaczyłam setki aparatów i spojrzeń skierowanych na nas, niemal zapadłam się pod ziemię. Brakowało mi tchu, nogi się trzęsły. Jednym słowem, to nie był dobry początek. Na szczęście w tym momencie usłyszałam szept Hazzy.
- Nie bój się, jestem tu. - powiedział.
- Dzięki, postaram się. - zaprezentowałam mój najlepszy uśmiech, po czym ruszyliśmy za resztą czerwonym dywanem. 
Ciągle słyszeliśmy krzyki fotoreporterów, pytali się głównie o nasz związek. Dźwięczało mi od tego w uszach. Myślałam, że zaraz zemdleję. Jakimś cudem udało mi się zachować pozorny spokój i po godzinie usiąść w trzecim rzędzie, koło Harry'ego i Zayna. Dopiero wtedy poczułam się niesamowicie szczęśliwa, że spełniło się moje kolejne marzenie, mianowicie uczestniczenie w gali MTV. Aczkolwiek nie oglądałam jej zbyt uważnie, ponieważ cały czas rozmawiałam z moim chłopakiem. One Direction dzisiaj nie występowali, więc mogliśmy zająć się sobą. Myślałam, że po show udamy się do domu, ale myliłam się. Wyszliśmy tylnym wyjściem i z powrotem wsiedliśmy do samochodu. Wtedy miałam okazję przyjrzeć się Dani. Piękna, roześmiana, rozmawiała z Niallem. Przejmowała się tym wszystkim znacznie mniej, niż ja. Zazdrościłam jej takiego podejścia. Kilka minut później zaparkowaliśmy przed popularnym klubem w Londynie.
- Em..Ja nie wiem, czy chcę tam iść. - odezwałam się niepewnym głosem.
- No weź, chodź z nami. Będzie fajnie. - odpowiedział Niall.
- Proszę, dla mnie. - zaczęli błagać Dani i Harry.
- Ehhh... No dobrze. Ale jeśli nie spodoba mi się, wyjdę. - byłam pewna, że tak właśnie będzie. Raczej nie lubię klubów, alkoholu i muzyki rozwalającej bębenki w uszach.

 W środku było tak, jak podejrzewałam - tłoczno, głośno, śmierdziało piwem. Nagle zorientowałam się, że stoję sama. Reszta musiała gdzieś pójść, żebym tylko wiedziała gdzie. - pomyślałam. Szybko zaczęłam przepychać się między ludźmi, by odnaleźć przyjaciół. Po pół godzinie nie wpadłam na żaden trop. Usiadłam na krzesełku przy barze. Natychmiast podszedł do mnie uśmiechający się krzywo barman. Zamówiłam wodę gazowaną, szukając wzrokiem przyjaciół. Właśnie wypiłam napój, miałam już kierować się w stronę pomieszczenia, w którym jeszcze nie byłam. To wtedy zauważyłam Harry'ego i jakąś blond "piękność" całujących się pod ścianą.

liera

fuckinawesome

xx

czwartek, 14 marca 2013

Rozdział 10

Piosenka dnia --> Rihanna - Stay
---------------------------------------------

(Nadal) oczami Sally:
Tak, Harry ma rację. Marzenia się spełniają, nawet te najbardziej nieprawdopodobne. Tak często łudziłam się, że może kiedyś nie tylko zobaczę One Direction, a poznam ich. To były tylko fantazje, wtedy odrywałam się od świata zewnętrznego. Zatracałam się w swoich rozmyślaniach i marzyłam. Marzyłam o tym, że kiedyś go zobaczę, że zostanę jego dziewczyną, później narzeczoną, w końcu żoną. Nigdy, przenigdy nie sądziłam, że te historyjki wymyślane codziennie w mojej głowie spełnią się.

Oczami Harry'ego:
 Dawno, dawno temu pomyślałem, że może kiedyś znajdę tą prawdziwą miłość. Nie taką z okładek najpopularniejszych gazet, lecz tą wspaniałą i wieczną. Byłem z tyloma dziewczynami, ale nigdy nie doświadczyłem tego uczucia. Czekałem osiemnaście lat na tą jedną chwilę, która w pewnej części odmieniła moje życie. A była to Sally, Sally Carter. Zwykła, piszcząca na mój widok fanka. Piękna dziewczyna o wspaniałym głosie, która nie wstydzi się swoich słów. Jest sobą, tylko sobą. Nastolatką kochającą się na zabój w chłopaku, który zrobiłby dla niej wszystko.

Oczami Sally:
Obudziłam się dopiero o godzinie 10. Szybko wstałam, umyłam się, ubrałam i zeszłam na śniadanie. Zdecydowanie nie jestem osobą lubiącą marnować dzień, wylegując się w łóżku lub na kanapie. W kuchni nie zastałam moich rodziców, tylko przyklejoną do lodówki karteczkę.
"Ja i Twój tata mieliśmy dziś zostać w domu, ale wyskoczyła nam pewna sprawa, którą musimy natychmiast załatwić. Wrócimy wieczorem, w najgorszym wypadku przed północą. W lodówce znajdziesz kilka kanapek. Jeśli chcesz, możesz zaprosić Dani lub Harry'ego. Mamy nadzieję, że nie będziesz się nudzić pod naszą nieobecność.
Kochamy Cię! :)" - było na niej napisane.

Bardzo ucieszyła mnie ta wiadomość. Dzień zapowiadał się wspaniale. Świeciło słońce, na niebie ani jednej chmurki, a termometr wskazywał 20 stopni w cieniu. Idealna pogoda na wyjście z przyjaciółmi! Szybko zadzwoniłam do Dani, by po niecałych dziesięciu minutach znaleźć się z nią na boisku przed szkołą. Razem zaprosiłyśmy chłopaków. Na szczęście próby zaczynali dopiero za kilkanaście dni. Przyjechali po krótkim czasie, wszyscy pogodni i roześmiani. Przez następne dwie godziny graliśmy w różne gry, wygłupiając się, co wywoływało salwy śmiechu. Niestety po tym czasie Niall nieco zgłodniał, więc postanowiliśmy pojechać do KFC. Na miejscu ja i Harry, z którym tego dnia zamieniłam tylko kilka słów, zajęliśmy stolik w kącie knajpki. Usiedliśmy bardzo blisko siebie, nie zwracając uwagi na ciekawskie spojrzenia pozostałych klientów oraz flesze obiektywów za szybą. Wymieniliśmy kilka niczego niewnoszących zdań typu "Co u ciebie słychać?", aż wreszcie zaczęliśmy się całować. Z początku delikatnie, później coraz namiętniej, kończąc na obmacywaniu się.
- Dzisiaj u mnie, bądź gotowa. - wyszeptał Harold.
- Dla ciebie zawsze. - uśmiechnęłam się. W tym momencie do stołu podeszli Liam, Louis, Niall i Zayn, wymieniając między sobą rozbawione spojrzenia.

Reszta spotkania upłynęła bez większych rewelacji, lecz w bardzo miłej atmosferze. Zostałyśmy zaproszone na galę MTV, która miała odbyć się już jutro! Muszę przyznać, że chłopcy zrobili nam świetną niespodziankę, ale mogli zaprosić nas trochę wcześniej. Bynajmniej, nie narzekamy.  Około godziny 14:30 zaczęliśmy zbierać się do wyjścia. Najpierw odwieźliśmy Dani, później 4/5 One Direction. Następnie razem z Harrym udaliśmy się do jego domu, według wcześniejszych planów. Chwilę później całowaliśmy się już na kanapie. W mojej głowie kotłowało się, byłam pewna, że postradałam zmysły. Chciałam zrobić TO z chłopakiem, którego dopiero co poznałam. Szalone. Moje podejrzenia spełniły się. Wylądowaliśmy w łóżku, w sypialni mojego chłopaka. Nie lubię dzielić się z innymi (oczywiście oprócz Dani, One Direction i starych przyjaciół, z którymi już prawie straciłam kontakt) szczegółami mojego życia, więc powiem tylko tyle, że to był najlepszy dzień mojego życia. Następnego dnia obudziłam się bardzo wcześnie. Natychmiast uśmiechnęłam się na wspomnienie wczorajszej nocy. Obok mnie leżał Harry, który również się obudził. Wymieniliśmy kilka zdań i pocałunków, po czym wstaliśmy z łóżka i zaczęliśmy się ubierać. Chciałam dłużej zostać w domu chłopaka, ale musiałam wracać do domu (oraz rodziców nie mających pojęcia o tym, co robiliśmy kilka godzin temu). Poza tym dzisiaj czekała nas gala MTV, chciałam dobrze na niej wypaść.

Tak więc kilkanaście minut później byłam już w domu. Rodzice czekali na mnie w kuchni, wbrew moim oczekiwaniom nie byli źli za wczoraj.
- Mamy nadzieję, że dobrze się bawiłaś. - powiedziała mama.
- Hah, tak. Było świetnie. A właśnie, prawie zapomniałam. Chłopacy zaprosili nas na galę MTV, ona odbywa się dzisiaj o 20:00, One Direction przyjedzie po mnie i Dani. Mogę iść? Prooooszę. - zrobiłam słodkie oczka.
- Zaraz, chwileczkę. - wtrącił się tata. - Nie jestem przekonany. Po pierwsze znów chcesz wyjść z tym Harrym, który co chwila zmienia partnerki i to w dodatku na jakąś galę. Po drugie wczoraj bardzo zamartwialiśmy się o ciebie, nie dawałaś znaku życia. Dlatego nie wiem, czy możemy ci zaufać kolejny raz.
- Oh, tato. Przepraszam, że się nie odzywałam, ale zwyczajnie zapomniałam. Było tak wspaniale! Najlepszy dzień mego życia. Ale proszę, zaufasz mi ostatni raz? To dla mnie bardzo, bardzo ważne. - byłam bliska łez.
- Ależ oczywiście, że tak. Tylko żartowałem, wszystko rozumiem. Baw się dobrze. - uśmiechnął się.
Tak, zwycięstwo! Swoją drogą, ciekawe, skąd ta nagła zmiana u ojca. Szybko pognałam na górę, by przygotować się na galę. Byłam strasznie zdenerwowana, chyba nie muszę tłumaczyć dlaczego. Miałam nadzieję, że wszystko pójdzie idealnie, jak minionej nocy.

♥



Piękny imagin, ryczałam --> http://imaginy-one-direction-fans.blogspot.com/2012/10/162-harry_7099.htm

Jeśli to czytasz, skomentuj. To wiele dla mnie znaczy. :)

xx


wtorek, 12 marca 2013

Rozdział 9

- Co? Dlaczego? - wykrzyknął zaskoczony. Opowiedziałam mu wszystko, że jest mi ciężko z myślą, iż nienawidzi mnie tyle fanek One Direction (i Hazzy), że chyba jednak nie jestem jeszcze gotowa na związek z kimś sławnym i inne pierdoły. On tylko przyglądał mi się bez słowa.
- Wiesz, trochę przesadzasz. Rozumiem, że ranią cię złośliwe uwagi, ale hejterzy to część mojego, przepraszam - naszego życia i musisz się z tym pogodzić. Na początku jest ciężko, szczególnie, że co chwila widzisz kolejne niezbyt pochlebne komentarze na swój temat, lecz z czasem przestajesz się tym przejmować. I tyle. Happy End. - Dobra, ma rację. Przyznaję, lekko przesadziłam. Kurwa.
- Ehm, może i masz rację. Nigdy dobrze nie znosiłam krytycznych uwag, to fakt. - przyznałam speszona.
- No widzisz. Ok, zapomnijmy o tym. A teraz idź popraw makijaż, przebierz się czy co tam chcesz.
- Po co?
- Mam niespodziankę, co nie? No idź już. - uśmiechnął się.
Zrobiłam tak, jak mówił, czyli nałożyłam nowy makijaż oraz ubrałam się tak (patrz na dół).
Po niespełna 20 minutach zeszłam na dół. Harry wziął mnie za rękę, prowadząc do samochodu. 
- Dokąd jedziemy? - spytałam. Niestety jestem dosyć niecierpliwą osobą.
- Zobaczysz. - Zapiął pasy, włączył radio i ruszył. Słuchaliśmy piosenek Little Mix, Eda Sheerana, Rihanny i wielu innych. Cały czas po cichu sobie nuciłam, podobała mi się taka atmosfera.
- Masz piękny głos. - powiedział nagle Harreh, aż przestraszona podskoczyłam na siedzeniu.
- Dzięki. - zarumieniłam się.
Chwilę później zatrzymaliśmy się przed salonem tatuażu mniej więcej w centrum Londynu.
- Pomyślałem, że może zrobimy sobie identyczne tatuaże, niezbyt duże oczywiście, chyba, że chciałabyś inaczej. Miałyby symbolizować nasz związek czy coś. Oczywiście zrozumiem, jeśli wolałabyś nie mieć tatuażu. - spuścił głowę.
- Hm, ciekawa propozycja. Nigdy nie zastanawiałam się, czy chcę mieć tatuaż, ale czemu by nie? Muszę tylko zapytać rodziców. - powiedziałam i cmoknęłam chłopaka w usta.
- W takim razie bardzo się cieszę.
Na szczęście rodzice, a szczególnie mama, tylko przez chwilę ponarzekali na pomysł Harry'ego, ale koniec końców zgodzili się. Postanowiliśmy zrobić sobie napisy "Dreams Come True" na nadgarstkach. 
rainbow_rose
Wszystko przebiegło bez większych komplikacji. Tatuaże wyglądały ślicznie, jedynie miejsca, w których zostały zrobione były lekko opuchnięte. Byłam wdzięczna mojemu chłopakowi za tak świetny pomysł. Napisy bardzo mi się podobały! Chcieliśmy spędzić jeszcze chwilę ze sobą, więc pojechaliśmy do domu Hazzy. Tam usadowiliśmy się na kanapie i zaczęliśmy oglądać film, "Lśnienie". Ja uwielbiam horrory, Harry się ich boi. Udało mi się przekonać go do obejrzenia filmu, ale w zamian miałam całować go za każdym razem, gdy przestraszy się jakiejś sceny. Oczywiście zupełnie mi to nie przeszkadzało. Po seansie jeszcze chwilę porozmawialiśmy. Miałam już wracać do domu, gdy chłopak chwycił mnie za rękę, mówiąc, by jeszcze chwilę poczekała. Usiedliśmy na kanapie, przytuliłam się do jego ciepłego ciała. Wtedy powiedział to, na co tak długo czekałam.
- Nigdy nikomu nie mówiłem tego na poważnie, do teraz. Bo... - urwał i spuścił głowę - Ja cię kocham. Ale nie tak na chwilę, mocno i na zawsze. - z powrotem spojrzał mi w oczy. Zatkało mnie. To było mało, tylko kilka zdań, lecz zrobiły na mnie wrażenie. Jestem pewna, że nigdy nie zapomnę tamtej chwili.
- Ja ciebie też. Wow, nie wierzę. Od dawna chciałam ci to powiedzieć, tak wiele razy marzyłam o tej chwili, a moje marzenia spełniły się. 
- No widzisz. Marzenia się spełniają. - uśmiechnął się.


polluś

_Kasiia_

Our words don't mean a thing
I'm not listening
They're just like water off my wings

Mamma told me not to waste my life
She said spread your wings
My little butterfly
Don't let what they say
Keep you up at night
And they can't detain you
Cause wings are made to fly

And we don't let nobody
Bring us down
No matter what you say
It won't hurt me
Don't matter If I fall
From the sky
These wings are made to fly

------------------------------------------------------------
Przepraszam, że taki krótki. Ostatnio nie mam weny. ;C

xx

sobota, 9 marca 2013

Rozdział 8

(Nadal) oczami Sally:

Po wejściu do domu od razu chciałam pobiec do mojego pokoju, ale rodzice mnie zatrzymali. Chcieli porozmawiać o Harrym. No tak, mogłam się tego spodziewać. Pytali, czy jest mi z nim dobrze, czy przypadkiem nie namawia mnie do czegoś itd. Ani słowem nie wspomnieli o tym, co przed chwilą zaszło. Po kilku minutach miałam już zwyczajnie dosyć.
 - Jasne, nadal nie przyzwyczaiłam się do tego, że gdy wychodzę z chłopakami, zawsze śledzą nas paparazzi, że piszą o mnie na wielu serwisach plotkarskich i, że chodzę z chłopakiem moich marzeń, ale bez przesady! Może na pierwszy rzut oka Hazza nie wygląda na cholernie opiekuńczego, kochanego romantyka, ale taki właśnie jest, więc na prawdę nie macie się czym martwić. - wykrzyczałam, po czym ruszyłam na górę.

Oczami Harry'ego:

Sally nie mówiła mi, że jej ojciec niezbyt mnie lubi. Fakt, nie powinienem łapać ją za pupę, ale żeby tak unosić się z tego powodu? Jednak nie jestem wkurzony na tatę dziewczyny, lecz na siebie. Gdy zaczął mnie wyzywać, chciałem mu odpyskować, zawalczyć o Sally, bronić swojej osoby. Nie zrobiłem tego. Po prostu wsiadłem do samochodu i odjechałem. Tchórz.

Oczami Dani:

Widziałam całe zajście przed domem mojej przyjaciółki. Wiedziałam, że na pewno teraz płacze w poduszkę, więc postanowiłam do niej zadzwonić. Odebrała po dwóch sygnałach.
- Cześć, wszystko okej? Widziałam, co się stało. Biedna ty! Rozmawiałaś już z rodzicami o Harrym? Co o nim myślą? Ojciec wytłumaczył się z tego, co zrobił? A Hazza? Dzwonił do ciebie? Tak w ogóle, co jest między wami? - zasypywałam ją pytaniami, póki mi nie przerwała.
- Tak, wszystko okej. - westchnęła - Nic się nie stało. Po prostu tato się wkurzył, nic wielkiego. Nie mam mu tego za złe. Tak, rozmawialiśmy o Harrym, nic z tego nie wynikło. Nie dzwonił, ale właśnie miałam zamiar zobaczyć, czy jest na Skypie. Nie jestem pewna, co jest między nami. "I don't know, I guess".
- To dobrze. Przyjść do ciebie? Chcesz o czymś porozmawiać?
- Na razie nie, ale jutro możemy się gdzieś razem wybrać. Ostatnio wychodzimy tylko z chłopakami. - w jej głosie wyczułam nutkę radości. Najwyraźniej chwilowo zapomniała o wcześniejszym temacie.
- Świetnie! Przyjdę do ciebie około 11, pasuje?
- Jasne. Więc do zobaczenia i miłych snów. - mogłabym przysiąc, że w tym momencie uśmiechnęła się.
- Paa! - zawołałam i odłożyłam słuchawkę.

Oczami Sally:
Cieszę się, że Dani zadzwoniła. Po rozmowie z nią poczułam się o wiele lepiej, niż przedtem.
Chciałam porozmawiać również z Harrym, niestety nie był dostępny na Skypie. Odłożę to do jutra - pomyślałam. Przez wszystkie wydarzenia dzisiejszego dnia byłam troszkę zmęczona. Weszłam na Facebooka i Twittera, po czym wyłączyłam komputer i zaczęłam przygotowywać się do snu. Zwykle, nim zasnę, zdążę przesłuchać przynajmniej kilka piosenek, czytając przy tym książkę. Jednak tym razem zasnęłam od razu po położeniu głowy na poduszce.

Następnego dnia
Obudziłam się o godzinie 9. Szybko wzięłam prysznic, ubrałam się tak (patrz na dół) i zeszłam na śniadanie.

Równo o 11 byłam gotowa do wyjścia. Chwilę później przyszła Dani. Skierowałyśmy się w stronę parku, cały czas rozmawiając. Okazało się, że moja przyjaciółka była już na pierwszej randce z Niallem. Wyznała, że jest nim zachwycona. Szczerze, nie zdziwiło mnie to, ponieważ od dawna miała świra na jego punkcie. Po jakimś czasie weszłyśmy do małej kawiarenki, by na chwilę odpocząć. Wtedy właśnie dostałam wiadomość od Harry'ego.
"Masz czas o 19? Mam niespodziankę. :) Xx" - brzmiała wiadomość.
"Jasne. Nie mg się doczekać. Xxx" - odpisałam.
Do domu wróciłam akurat w porze obiadu. Ojciec był w pracy, więc wchodząc do kuchni zastałam tylko matkę gotującą jedzenie. Gdy było już gotowe, zabrałam talerz z parującą potrawą do swojego pokoju i włączyłam komputer. Chciałam porozmawiać z Hazzą przed naszym spotkaniem, ale niestety nie był dostępny. Po zalogowaniu się na Facebooku zobaczyłam kolejny wpis o mnie. Normalnie nie przejmuję się takimi głupotami, jak hejterzy, złośliwe komentarze na mój temat itd., ale tym razem było inaczej. Autorka notki wyzywała mnie od najgorszych, pisała, że mam się odpieprzyć od Harry'ego. Momentalnie napłynęły mi łzy do oczu. Szybko wyłączyłam komputer, wybierając przy tym numer chłopaka.
- Hej kochanie. Co słychać? - zapytał wesołym głosem.
- Em... Hej.. Bo wiesz...Ja..Ja chciał-łam ci coś powiedzieć.i.i.. - zaczęłam się jąkać, przełykając łzy.
- Ej, co się stało? Mam do ciebie przyjechać?
- Tak, proszę. - załkałam, po czym przerwałam połączenie.

*20 minut później*
Leżałam na kanapie, cały czas płacząc w poduszkę, aż usłyszałam dzwonek do drzwi. Pobiegłam otworzyć, nie przejmując się rozmazanym makijażem i koszmarną fryzurą. Moja mama przed chwilą wyszła z domu, a tata jeszcze nie wrócił, więc mieliśmy całe mieszkanie dla siebie.
- Hej, wszystko dob... - urwał Harold, widząc moją twarz. Podbiegł do mnie, pocałował w czoło, przytulając mnie przy tym do siebie.
- Co się stało? - zapytał, nie spuszczając wzroku z mojej twarzy.
- Wiesz, my chyba...chyba musimy zerwać. - wyjąkałam.


Troian Bellisaro

xx

sobota, 2 marca 2013

Rozdział 7

(Nadal) oczami Sally:

Po kilkunastu minutach zatrzymaliśmy się przed białym domem otoczonym murem. Wiele razy widziałam go w rozmaitych gazetach. Był to dom Harry'ego. Na żywo prezentował się jeszcze lepiej, niż na papierze. Po chwili byliśmy już w środku. Tam również bardzo mi się podobało, ale odniosłam wrażenie, że fioletowe meble oraz białe ściany nie pasują do Hazzy. Nie zawracałam sobie tym głowy, ponieważ Niall zaproponował, żebyśmy zagrali w jakąś grę na PlayStation. Wszyscy chętnie się zgodzili. Chłopacy przynieśli  chipsy, popcorn i inne smakołyki, a kilka minut później byliśmy już zatopieni w grze. Spędziliśmy w taki sposób kilka godzin. Właśnie nadeszła moja kolejka, gdy Harry wziął mnie za rękę i odciągnął na bok.
- Słuchaj, ja cię przepraszam. Mieliśmy spędzić ten dzień w nieco inny sposób. Znów wszystko się pokomplikowało. - powiedział, spuszczając głowę. Zauważyłam łzę płynącą po jego policzku.
- Styles, czy ty płaczesz?! Może nie jest to najromantyczniejsza randka w moim życiu, jeżeli to masz na myśli, ale i tak dobrze się bawię. Normalnie spędziłabym ten dzień na kanapie oglądając marne seriale, a tak chociaż coś się dzieje!
- Naprawdę? - spytał, ocierając łzy.
- Tak, uwierz mi, jest świetnie. - odparłam, po czym pocałowałam go w usta. Myślałam, że na tym się skończy, lecz nie tym razem. Harreh przyciągnął mnie do siebie i delikatnie wepchnął język do moich ust. Odwdzięczyłam mu się tym samym. Chcieliśmy po cichu wymknąć się z salonu, gdy nagle usłyszeliśmy krzyk Louisa.
- Chodźcie tu, gołąbeczki!
Zawiedzeni i zawstydzeni powlekliśmy się do salonu, gdzie czekali Dani, Liam, Zayn, Niall i Louis wlepiający w nas oczy. Nic nie powiedzieli, ale od razu domyśliliśmy się, iż widzieli nasze wybryki.
Kilkanaście minut później dostałam SMS-a od mamy. Niestety, razem z Dani musiałyśmy wracać do domu. Na wieść o tym moja przyjaciółka lekko się wkurzyła, ponieważ chciała spędzić więcej czasu z chłopakami. Ja również nie byłam zadowolona, ale rozumiałam, że nie możemy spędzać całych dni spory kawałek drogi od domu.
Harry i Niall odwieźli nas na przedmieścia Londynu. Blondyn wysiadł razem z Dani przed jej domem, tak samo zrobił Hazza. Stanęliśmy pod domem i zaczęliśmy namiętnie całować się na pożegnanie. Chłopak przesunął ręką po moich plecak, aż doszedł do pupy. W tej chwili z domu wybiegł tata, wyzywając Loczka od zboczeńców. Wiedziałam, że w przeciwieństwie do mamy nie cieszył się, iż znalazłam bratnią duszę, lecz nie myślałam, że może dojść do czegoś takiego. Za nim wybiegła mama, odciągając go od nieruchomego Harry'ego. Chłopak tylko spojrzał na mnie swoimi pięknymi oczami, teraz przepełnionymi smutkiem, po czym wsiadł do samochodu i odjechał.



Swag

Przepraszam, że taki krótki. Obiecuję, że następny będzie znacznie dłuższy! :3

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jestem fanką Larry'ego, więc daję link do bloga o nich: KLIK

LadyYorkLove
xx

wtorek, 26 lutego 2013

Informacja ;*

Ostatnio nie mam weny na pisanie, poza tym kiedy już wpadnę na jakiś pomysł, nie mam czasu, by wcielić go w życie. Tak więc na razie rozdziały będą pojawiały się rzadziej. :)

LadyYorkLove
xx

sobota, 23 lutego 2013

Rozdział 6

Oczami Harry'ego:
To był przełom, przekroczenie linii. Od tak dawna szukałem tej jedynej osoby, która mnie zrozumie, która będzie mi pisana. Przeżyłem rozstanie z Taylor, Cher i wieloma innymi dziewczynami, nie czułem się wtedy specjalnie smutny. Z Sally jest inaczej. Poznaliśmy się zaledwie kilka dni temu, a już wyznaliśmy sobie te wszystkie uczucia kłębiące się w nas od miesięcy, może wręcz lat. Chociaż nie, ona znała mnie odkąd jestem w One Direction, ona już wtedy wiedziała o mnie wszystko. Dzięki wszystkim magazynom, blogom i serwisom społecznościowym wie o mnie więcej, niż ja sam o sobie wiem i pierwszy raz nie przeszkadza mi to. Tak, Sally to jest ta jedyna.

Oczami Sally:
Nikt nie może być szczęśliwszy ode mnie. "Duża część społeczeństwa nie wierzy w przeznaczenie, w to, że od urodzenia ktoś na górze wie, co się z nami stanie. Ja wierzę. Bo jak inaczej wytłumaczyć to, że tamtego pamiętnego, tak odległego i zarazem tak nowego dnia, spotkałam moje największe marzenie, spotkałam chłopaka, za którym szaleją miliony ludzi na całym świecie, chłopaka, który spośród tych wszystkich osób wybrał właśnie mnie? Zwykłą nastolatkę, która piszczy, gdy puszczą teledysk One Direction w telewizji, która odkąd tylko ich zobaczyła, pokochała całym sercem. Ludzie myślą, że są kolejnymi "gwiazduniami", że każdą rzecz, którą robią, robią dla pieniędzy. Nie zgadzam się z tym. Inni mówią, że jestem naiwna, bo przecież ja również z nimi nie rozmawiałam, nie znam ich, więc skąd mogę wiedzieć jacy są? Otóż, to się po prostu wie. Tak, jak widzi się, czy dwoje ludzi naprawdę się kocha, jak widzi się osoby konających z głodu. Nie znasz ich, ale wiesz, że to jest prawdziwe." Od dawna po głownie krążyły mi takie myśli, ale nigdy nie zapisałam ich w moim (oczywiście sekretnym) pamiętniku. Do teraz. Od wczorajszego dnia, od wyznania Harry'ego, zaczęłam, jakby to ująć, inne życie. Nadal jestem tą samą dziewczyną, wyglądam identycznie itd., lecz nie czuję się już dawną Sally. Coś się we mnie zmieniło, coś bardzo ważnego. Żebym tylko miała pojęcie, co.
Moje rozmyślania przerwał głos pochylającej się nade mną Dani.
- Halo, Sally, słyszysz mnie? - krzyknęła mi prosto do ucha.
- Uhh, słyszę. Wiesz, że nie musisz krzyczeć tak głośno? - odburknęłam.
- Wiem, sorry. Idziesz ze mną na spacer? Jest piękna pogoda, nie możemy jej zmarnować! - na twarzy dziewczyny pojawił się figlarny uśmieszek. To nie wróży niczego dobrego - pomyślałam.
- Co ty znów wymyśliłaś? - spytałam, związując włosy w kok.
- Hah, zobaczysz na miejscu. - powiedziała, po czym udała się w stronę drzwi wyjściowych.
Ubrałam się tak (patrz na dół) i ruszyłam za przyjaciółką.
Gdy wyszłam przed dom, znów poczułam dobrze znane mi uczucie, mianowicie zaskoczenie. Koło samochodu bez dachu, należącego zapewne do Hazzy, stało całe One Direction. Wbrew moim poprzednim reakcjom na ich widok zaczęłam skakać i piszczeć jak szalona. Szybko podbiegłam do chłopaków, by wyściskać ich z całych sił.
- Kochanie, skąd u ciebie ta nagła zmiana? - zapytał Harold, biorąc mnie za rękę.
- Po prostu przemyślałam kilka spraw. - odparłam, po czym ruszyłam za resztą do samochodu. 
Nie wiem, jakim cudem, ale wszyscy jakoś zmieściliśmy się do z pewnością zbyt małego dla całej szóstki autka.
- Dokąd jedziemy? - spytałam.
- Niespodzianka! - odpowiedzieli chórem Niall, Louis, Zayn, Liam, Harry oraz Dani.
- Nie mogę się doczekać... - mruknęłam, lekko rozbawiona sytuacją. 


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Matko! Nie wierzę! Nie wierzę że po pobycie w Afryce chłopców jeszcze są osoby które nie dość że ich hejtują to robią to też ich fankom... a wiecie co jest najgorsze? Że mówią że chłopcy robią to dla respektu, sławy, pieniędzy ( nie wiem w jaki sposób ). Ale powiedzcie mi jak można udawać płacz, współczucie i żal? Bo na prawdę tego nie rozumiem. To jest straszne! Najbardziej ten pobyt w Ghanie przeżywał Liam, chociaż każdy z nich płakał. Ale wiecie.. Liam ma wielkie serce i myślę że to dla niego straszne. Szczerze? Myślałam zawsze że Harry jest taki bardziej.. twardy, że nigdy nie płacze, a tu co? Okazuje się że jest wrażliwym, przystojnym, utalentowanym chłopakiem. Wiecie... Nawet gdy oni będą mieli po 30 lat i zespół się rozpadnie nadal będę ich nazywała moim chłopcami, nigdy mężczyznami. Oni dla mnie są FOREVER YOUNG i to się nigdy nie zmieni! Jeszcze jedna osoba spróbuje powiedzieć że robią to dla sławy i udają, jeszcze jedna powie że są rozpuszczonymi gwiazdeczkami które myślą tylko o sobie, jeszcze raz ich ktoś zhejtuje, to nie ręczę za siebie. Może to brzmi śmiesznie że mam 11 lat a mówię takie rzeczy, ale dla mnie to wiele znaczy, dla mnie oni są wszystkim i kocham ich z całego serca mimo że ich nie znam. Jestem z nich bardzo dumna, osiągnęli cel do którego tak długo dążyli! Zrobię wszystko żeby tylko ich wesprzeć jak najbardziej potrafię. Serce mi się kraja jak widzę ich płaczących nad tymi dziećmi. Oni mają serce i uczucia, tak jak ich fanki, więc nie hejtujcie ich! Co oni takiego wam zrobili? Są lepsi od was? Może hejtujecie ich po prostu dlatego że
inni tak robią? Nie wiem! Ale wiedzcie że to boli! I błagam doceńcie moje słowa ;D

via. Jakaś strona o 1D

So many things I've left undone
So many rights, so many wrongs
Feel's like I've never cross the line (o yeah)
I was right in front of me
I was blind but now i see

And i won't back down
Take me to a higher ground
And you know nothing's gonna stop me now
Got me spinnin round and round (I won't back down)
Take me to a higher ground
And you know nothing's gonna stop me now
Got me spinnin round and round

I'm not the same, no not at all
You gotta stand against to wall
Ready to go and cross the line(o yeah)
I can feel it deep inside
Gonna make it right this time
Now it's all right time for me
I was blind but now i see

And i won't back down
Take me to a higher ground
And you know nothing's gonna stop me now
Got me spinnin round and round (I won't back down)
Take me to a higher ground
And you know nothing's gonna stop me now
Got me spinnin round and round

So many things I've left undone
So many rights so many wrongs
Feel's like I've never cross the line (o yeah)
I was right in front of me
I was blind but now i see

And i want back down
Take me to a higher ground
And you know nothing's gonna stop me now
Got me spinnin round and round (I won't back down)
Take me to a higher ground
And you know nothing's gonna stop me now
Got me spinnin round and round


Remady - Higher Ground 

LadyYorkLove
xx